പ്രണയത്തിന്റെ
കാണാകയങ്ങളിലേക്ക്
എന്നെ കൂട്ടികൊണ്ട്
പോയതവനാണ്
അവനു വേണ്ടിയാണ്
ഞാന്‍ അണിഞോരുങ്ങിയതും
പൊട്ടുകുത്തിയതും
കുപ്പിവളകള്‍ അണിഞ്ഞതും
അവനു വേണ്ടിയാണു
ചിരിക്കാന്‍ പഠിച്ചത്
അവന്റെ തേങ്ങലുകള്‍
കാതോര്‍ക്കാന്‍
മനസ്സ് ചേര്‍ത്തതും
അവന്റെ സന്തോഷങ്ങള്‍
പകര്‍ത്താന്‍ മുഖം
വിടര്‍ത്തിയതും
എല്ലാം എന്നെതന്നെ
മറന്നു കൊണ്ടായിരുന്നു
അവനു വേണ്ടിയാണ്
ജീവിതത്തെ സ്നേഹിച്ചത്
മരണത്തെ മറന്നതും
അവനു വേണ്ടി മാത്രമാണ്
രാവുകള്‍ പകലുകള്‍ ആവാന്‍
കാത്തിരുന്നതും ...
എന്നില്‍ നിറഞ്ഞത്‌ മുഴുവന്‍
അവനാണ് ...
അവനു വേണ്ടിയാണ്
എല്ലാം സമര്‍പിച്ചത്
അവനെ സ്നേഹികുന്നത്,
അവനെ അറിയുന്നത് ,
അവനെ തലോടുന്നത്
ഞാന്‍ ആണെന്നും അവനറിയാം
എങ്കിലും ഞാനിന്നും
അവനു അന്യയാണ്
കൊള്ളാം നന്നായിട്ടുണ്ട് ഒഴുക്കുണ്ട്
ReplyDeleteവായിക്കാനും രസമുണ്ട് പക്ഷെ കവിതയുടെ ആദ്യ വരികളില്‍ നിന്ന് തന്നെ അവസാനം വായിക്കാന്‍ കഴിയുന്നു പ്രണയം വിരഹം എന്നതില്‍ നിന്ന് കുറച്ചു അകന്നു കുറെ കൂടി തീവ്രമായ ആശയങ്ങളിലേക്ക് കൂടി സഞ്ചരിക്കട്ടെ എഴുത്തും ചിന്തയും ഓള്‍ ദി ബെസ്റ്റ്‌