പുറത്തു ആകാശം കരിമ്പടം പുതച്ചു നില്ക്കുകയാണ്..
കുറച്ചു നേരമായി തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്നുമുണ്ട്..
പെയ്യാന് വിങ്ങി നില്കുന്ന കാര്മേഘങ്ങള് പടര്ന്നു പന്തലിച്ചു... ഞാന് പുറത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി നില്കുകയായിരുന്നു..
പുറത്തെ മാവിന് കൊമ്പില് ഒരു മൈന വന്നിരുന്നു..
എന്നെ പോലെ അവളും ഒറ്റയ്ക്ക് ...ആരെയോ പ്രതീക്ഷിചെന്നവണ്ണം ..ആകാശത്തേക്ക് മിഴികള് ഉന്നി
മഴ ചിണുങ്ങി പെയ്യാന് തുടങ്ങി...
എന്നെയും അവളെയും തമ്മില്
വേര്തിരിക്കുനത് ഒരു കബിഅഴി മാത്രം..
മഴയുടെ കുളിരില് ഇലകള് കുമ്പി നില്കുന്നു
പുവുകള് കണ് ചിമ്മി തുറക്കുന്നപോലെ എന്നെ നോക്കി..
ആമ്പല് വിരിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന കുളത്തിലേക്ക് മഴ തുള്ളികള്
പെയ്തു വീഴുന്നത് നോക്കി നില്ക്കെ... വീശിയടിച്ച
ഒരു വികൃതി കാറ്റ് ...എന്റെ ഡ്രസ്സ് നനച്ചു..
കള്ളി ....അവളെന്നെ കെട്ടിപിടിക്കാന് വന്നതാ..
നീ കൂടെ എന്റെ അടുത്ത് ....ഉണ്ടായിരുനെങ്ങില്
നിന്റെ കൈത്തണ്ടയില് കൈകള് കോര്ത്തു ...
നിന്റെ നെഞ്ചോടു ചേര്ന്ന് നിന്ന് നമ്മള്ക്ക്
മഴ നനയായിരുന്നു..
എങ്കിലും
നിന്റെ സാമിപ്യം ഈ മഴയിലൂടെ ഞാന് അറിയുന്നു
ദൂരെയാണ് നിന്റെ ബാഹ്യ ശരീരമെങ്ങിലും
എന്റെ തൊട്ടടുത്തുണ്ട് നി...
വര്ഷം എത്ര പിന്നിട്ടു.. ..
എത്ര പേര് മാറി മാറി വന്നു...
എനിട്ടും എന്തെ നമ്മള് മാത്രം...
എനിക്ക് നിന്നെ നല്കാന് കാലം കാത്തു നിന്നതാവനം
അല്ലെങ്ങില് എനിക്ക് നിന്നെ കിട്ടുമായിരുന്നോ ..
ഒരേ പാതയില് ഒഴുകാതെ...
ഒരേ ദിശയില് പെയ്യാതെ
എങ്ങിനെയോ ഒന്ന് ചേര്ന്ന് പോയവര് ....
ദൈവം കൂട്ടി ചേര്ത്ത് വച്ചവര് ...
അതല്ലേ നമ്മള് .....
നീയില്ലാത്ത കാലത്തേ കുറിച്ച് എനികോര്ക്കാന് വയ്യ...
എന്റെ ജന്മം തീരുവോളം നീയെന്റെ കൂടെ വേണം..
നിന്റെ സ്നേഹകടലില് എന്റെ സങ്കടങ്ങള് എനിക്ക് അലിയിച്ചു കളയണം ..
എന്റെ നെഞ്ചിന്റെ വിങ്ങലുകള് നിന്റെ നെഞ്ചോടു ചേര്ത്ത് ...
ആ നെഞ്ഞിടിപിന്റെ താരാട്ടില് മറന്നു കളയണം ..
എന്റെ കണ്ണുനീരിന്റെ ഉപ്പുരസം നിന്റെ ചുണ്ടുകള് ചേര്ത്ത്
മായിച്ചു കളയണം ...
മഴ ചാരലില് നനഞ്ഞ കവിളുകള് ചേര്ത്ത് വെച്ച്
ചൂട് പകരണം ....
എന്റെ പ്രണയം മുഴുവന് നിന്നില് നിറച്ചു വെക്കണം...
നീ എനിക്ക് ആശ്വസമാകുമ്പോള് ..ഞാന് നിനക്ക് തണല് മരമാകാം ...
ഞാന് നിന്റെ സ്നേഹവും, ആശ്വാസവും ആകുമ്പോള് നീ എന്റെ തണല് ആയിടെണം..
നീ എനിക്കും ഞാന് നിനക്കുമായി സ്നേഹം പകുത്തു നല്കി..
സ്നേഹത്തിന്റെ പുതിയ അദ്ധ്യായങ്ങള് എഴുതി തീര്ക്കണം ...
നീയെന്നിലും ഞാന് നിന്നിലും കുളിര്മഴയായി പെയ്യുകയാണ് ..
ഒരിക്കലും തീര്ന്നു പോകാത്ത മഴ .....