കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഞാന്‍ വീണ്ടും പ്രണയം എന്ന ഫിലിം കണ്ടു. ഇപ്പോള്‍ നാലോ അഞ്ചോ തവണയായി ഞാന്‍ ആ ഫിലിം കാണുന്നത്..എല്ലാ സിനിമകളോടും എനിക്കങ്ങനെ ഇഷ്ടം തോന്നാറില്ല.. എല്ലായ്പോഴും ഫിലിം കാണാറുമില്ല ..എന്നാല്‍ ഈ ഫിലിം എന്തോ എന്നെ ആകര്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എറണാകുളത് പോകുമ്പോള്‍ ജങ്ങ്ഷനില്‍ പ്രണയത്തിന്റെ വലിയ ഫ്ലെക്സ് വച്ചിടുണ്ടായിരുന്നു.. അതിലെ ആ സീന്‍ കാണുമ്പോഴെല്ലാം ഞാന്‍ ആ ഫിലിം നെ പറ്റി ചിന്തിക്കും.
ഫിലിം കണ്ടുകൊണ്ടിരികുമ്പോള്‍.. അതൊരു സിനിമയാണ് എന്ന് പോലും ഒര്കാതെ അതിലെ നായികയായ ഗ്രസിന്റെ മാനസിക സംഘര്‍ഷത്തിന്റെ തലത്തിലൂടെ എന്റെ മനസ് സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ആ മാനസിക സംഘര്‍ഷം...പതിയെ എന്റെ മനസിലെക്കും പടര്‍ന്നു ..
ഫിലിം കണ്ടുകൊണ്ടിരികുമ്പോള്‍.. അതൊരു സിനിമയാണ് എന്ന് പോലും ഒര്കാതെ അതിലെ നായികയായ ഗ്രസിന്റെ മാനസിക സംഘര്‍ഷത്തിന്റെ തലത്തിലൂടെ എന്റെ മനസ് സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ആ മാനസിക സംഘര്‍ഷം...പതിയെ എന്റെ മനസിലെക്കും പടര്‍ന്നു ..
ചിലപോഴെല്ലാം അങ്ങിനെ ആണ് ഞാന്‍..... ജീവിതവുമായി അത് കണക്ട് ചെയ്യും.. സ്നേഹിച്ചു വിവാഹം ചെയ്യുകയും ഒടുവില്‍ വേര്‍പിരിയുകയും ചെയ്ത ഭര്‍ത്താവു ഒരു വശത്ത്.. ഇപ്പോള്‍ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന തളര്‍ന്നുപോയ ഭര്‍ത്താവും.. അവളുടെ മാനസിക വേദന ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു ചിന്തിച്ചു കാട് കയറി.. ഒടുവില്‍ ഗ്രസിന്റെ മരണം സംഭവിച്ചപ്പോള്‍ അതാണ് വേണ്ടിയിരുന്നത് എന്ന് ആശ്വസിക്കുകയും ചെയ്തു....അത് തന്നെ ആണ്..സംഭവികേണ്ടത് .
ഫിലിം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഞാന്‍ അതിന്റെ പറ്റി തന്നെ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. ഒടുവില്‍ എന്റെ ചിന്തകള്‍ മുഴുവന്‍ ചെന്നെത്തിയത് നിന്നിലാണ്.. അല്ലെങ്കിലും അതെന്നും അങ്ങിനെ തന്നെ ആണ്.. എന്ത് ചിന്തിച്ചാലും ഒടുവില്‍ എത്തുക നിന്റെ അരികില്‍ ....
ഞാനും മരിച്ചുപോയാല്‍... നീ എന്തായിരിക്കും വിചാരികുക.. എങ്ങിനെ ആവും നിന്റെ മനസിന്റെ വിചാരങ്ങള്‍.... കുറച്ചു നാള്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ നീ എന്റെ ഓര്‍മകളില്‍ നിന്ന് മോചിതനാവും ..പിന്നെ ജീവിതം പഴയപോലെ .. വര്‍ഷത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ എത്തുന്ന മരണ ദിനത്തില്‍ അല്ലെങ്ങില്‍ ആരുടെയെങ്ങിലും ഒര്മാപെടുതലുകളില്‍ മാത്രമായി ഞാന്‍ മാറും.. ഞാനോ .....ഒരു അല്മാവായി...നിന്റെ വരവും കാത്തിരിക്കും.. പക്ഷെ അല്മാക്കള്‍ക്ക് രൂപംമോ ,വികാരങ്ങളോ ഇല്ലല്ലോ .. അപ്പൊ പിന്നെ എങ്ങനെയാ നീ എന്നെ വീണ്ടും സ്നേഹിക്കുക .ഞാന്‍ അവിടെ കാത്തിരികുമ്പോള്‍ നീ വേറെ ആരുടെയെങ്ങിലും ആയി മാറിയട്ടുണ്ടാവും.. നിന്നെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.. ലോകത്ത് നടക്കുനതു അതാണ്. എല്ലായ്പോഴും മരിച്ചവരെ ഓര്‍ത്തിരുന്നാല്‍ ജീവിക്കാന്‍ പറ്റില്ല..
പക്ഷെ ചിന്തകള്‍ അത്രക്ക് എത്തുമ്പോഴേക്കും എനിക്ക് കുശുമ്പും, സങ്കടവും വരും.. നീ മറ്റൊരളുടെതാവുന്നത് എനിക്ക് സഹിക്കാന്‍ ആവില്ല.. നിനക്ക് ഒരുപക്ഷെ ഞാന്‍ ഇല്ലാതെയും ജീവിക്കാന്‍ പറ്റും.. പക്ഷെ എനിക്ക് നീയില്ലാതെ പറ്റില്ല.. നിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇല്ലാതെ.. നിന്നെ പറ്റി ചിന്തികാതെ ഒരു നിമിഷംപോലും ..മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അതൊന്നും പറ്റില്ലല്ലോ.. അപ്പോള്‍ പിന്നെ ഞാന്‍ മരണത്തെ പറ്റി ചിന്തികാതെ ..ജീവിതത്തെ പറ്റി തന്നെ ചിന്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങും..
നിന്നെ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്ന ഒരു പരുന്തുപോലെ എന്റെ ചിന്തകള്‍ മുഴുവന്‍...നിന്നോടോത്തു ..
ഒരു വേള .. അങിനെ സംഭവിച്ചാല്‍.. നീയെന്നെ മറക്കുമോ ? എന്നെപോലെ വേറെ ഒരാളെ നിനക്ക് സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയുമോ ? ഞാന്‍ സ്നേഹിക്കുന്നപോലെ അവര്‍ക്ക് നിന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ ആവുമോ ...ഇല്ല മറ്റാര്‍ക്കും ഈ സ്നേഹം തരാന്‍ കഴിയില്ല. ...അത്രമേല്‍ ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹികുന്നുണ്ട്
ഞാന്‍ നിനക്ക് എന്താണ് വെന്ന് എനികരിയില്ല.. പക്ഷെ.. നീ എനിക്ക് ജീവിതമാണ് .
നിന്റെ സ്നേഹമില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ മരിച്ചതിനു തുല്യമാണ്..
ഞാന്‍ നിന്റെ എന്തൊക്കെയോ ആണ് എന്ന വിശ്വാസമാണ് എന്നെ ജീവിപ്പികുന്നത് ..എന്നില്‍ ജീവന് തുടിക്കുനതും നീ കാരണമാണ് ...
ഞാന്‍ നിനക്ക് എന്താണ് വെന്ന് എനികരിയില്ല.. പക്ഷെ.. നീ എനിക്ക് ജീവിതമാണ് .
നിന്റെ സ്നേഹമില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ മരിച്ചതിനു തുല്യമാണ്..
ഞാന്‍ നിന്റെ എന്തൊക്കെയോ ആണ് എന്ന വിശ്വാസമാണ് എന്നെ ജീവിപ്പികുന്നത് ..എന്നില്‍ ജീവന് തുടിക്കുനതും നീ കാരണമാണ് ...
നിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ തൂവല്‍ എന്നെ പൊതിഞ്ഞു പിടിചിരികുകയാണ്..നിന്റെ കരുതലിന്റെ ഊഷ്മളത എന്നെ പുലരിയിലേക്ക് കൈ പിടിച്ചു നടത്തുകയാണ്
ഞാനും നീയും എന്നും ...ഇതുപോലെ.. .
OK............. Pranayini, pranayam ullil kondu nadakunnavarku vedi..............
ReplyDelete