എന്റെ സ്നേഹപക്ഷിക്ക്

കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ആഴ്ചയായി മനസ് വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാണ്.. പതിവ് പോലെ കാരണം അറിയാതെ ഉള്ളില്‍ എന്തൊകെയോ സങ്കടങ്ങള്‍ , കണ്ണുകള്‍ വെറുതെ നിറഞ്ഞു കവിയുമ്പോള്‍ ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ എന്തുപറ്റി എന്നാ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി ഇല്ല... ചിലപ്പോ മറുപടി ഉണ്ടെങ്കിലും പറയാന്‍ പറ്റുന്നില്ല.   ..എന്താ  ഇങനെ എന്ന് സ്വയം ചോദിക്കാരുണ്ട് ഞാന്‍..ഉത്തരം ഇതുവരെ കിട്ടിയില്ല...മിക്കപോഴും എന്റെ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങള്‍ അറിയുക ആന്‍സി ആയിരിക്കും. ആന്‍സി  ടെചോദ്യത്തിനും മറുപടി കൊടുക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിയാറില്ല ഒരുപാടു വര്‍ഷങ്ങളായി എന്നെ അറിയാവുന്നത്  കൊണ്ട് ആന്‍സി   ചോദ്യം ആവര്തിക്കാറില്ല കാരണം എനികത്തിനു ഉത്തരം ഉണ്ടാവില്ല എന്ന്  അവള്കറിയാം....

 സന്തോഷമോ സങ്കടമോ എന്ത് വന്നാലും പങ്കു വൈക്കന്‍ ഒരു നല്ല കൂട്ടുള്ളത്   ഭാഗ്യമാണ്.   നമ്മളില്‍ പലരും  ഭാഗ്യവാന്‍മാരാണ്.. .സങ്കടങ്ങളും , സന്തോഷങ്ങളും പങ്കു വൈക്കാന്‍ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കൂട്ടിനുള്ളവര്‍.... പക്ഷെ ചിലര്‍.. ഒരു ആള്‍കൂട്ടം തന്നെ ചുറ്റിനും ഉണ്ടായാലും.. എന്നും തനിച്ചായി പോകുന്നവര്‍... ..എന്നും ഇരുട്ടിനെ മാത്രം സ്നേഹിക്കാന്‍ വിധികപെടുന്നവര്‍..... ചിരികളും , സന്തോഷങ്ങളും മുഖതണിഞ്ഞു കാലം ഏല്‍പിച്ച മുറിവുകളും ,ചിന്തകളും എവിടെയൊക്കെയോ മാറ്റിവെച്ചു.. ജീവിക്കുന്നവര്‍..

എന്താണ് ജീവിതം എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഉത്തരമില്ല എനിക്ക്.. ഇതാണോ ജീവിതം... ? അറിയില്ല അതിനും ഉത്തരം.. ഉത്തരങ്ങളില്ലാത്ത കുറെ ചോദ്യങ്ങള്‍ മാത്രം ബാക്കിയാക്കി ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോയികൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.. എന്നെയോ നിന്നെയോ ശ്രെധികാതെ .. ഒരു മഴ പെയ്തൊഴിയുന്ന ലാഘവത്തോടെ....

പക്ഷെ  എന്റെ മഴ കൂട്ടില്ക്ക് നീയെന്ന സ്നേഹ പക്ഷി വന്നു കയറിയപ്പോള്‍ മുതല്‍  എന്റെ സന്തോഷങ്ങളും സങ്കടങ്ങളും നിന്നില്‍ ചേര്‍ത്ത് വച്ച് ഞാന്‍ എന്റെ ജീവിതത്തെ സ്നേഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ...എന്തിനാ ഞാന്‍ നിന്നെ ഇത്രമേല്‍ സ്നേഹികുന്നതെന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഉത്തരം  ഉണ്ടാവില്ല . ഒരു വാക്കില്‍ മറുപടി തരാന്‍ കഴിയാത്ത അനുഭവമാണ് നീയെനിക്ക് , സ്നേഹമെന്ന വികാരമാണ് നീ . നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില്‍ കിട്ടിയ പുണ്യമാണ് നീയെനിക്ക് .ഞാന്‍ എന്നെ തന്നെ സ്നേഹിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു രാവിലെ കണി കാണുന്ന  സ്നേഹപക്ഷിയെ മുതല്‍ രാത്രിവിരിയുന്ന നക്ഷത്രപൂകളെ വരെ നിന്നോട് ചേര്‍ത്ത് വെച്ച് ഞാന്‍ സ്നേഹിക്കുകയാണ്.. ആന്‍സി ആണ് ആ സ്നേഹപക്ഷികളെ കാണിച്ചു തന്നതു .. എന്നോട് സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നില്കുമ്പോഴും ആന്‍സിയുടെ കണ്ണുകള്‍ പുറത്തു പരതുന്നുണ്ടാവും , എവിടെ ആ  സ്നേഹപക്ഷിയുടെ ഇണ.. പിന്നെ ഒരികല്‍ ആണ് ആന്‍സി പറഞ്ഞത് . one for sorrow and two for joy . രണ്ടു സ്നേഹപക്ഷികളെ ഒരുമിച്ചു കണ്ടാല്‍ അന്ന് സന്തോഷം ഉണ്ടാവുമെന്ന് ആന്‍സി പറഞ്ഞ അന്ന് മുതല്‍ ഞാനും കാത്തിരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി ആ സ്നേഹപക്ഷികളെ .. അവയെ കാണുമ്പോഴെല്ലാം ഞാന്‍ നിന്നെയും എന്നെയും ഓര്‍ക്കും. അവരെപോലെ നമ്മളും കാത്തിരിക്കുകയല്ലേ   ഒരുമിച്ചു ചേരാന്‍ ..ഒരു പക്ഷിയെ മാത്രം കാണുമ്പോഴും ഞാന്‍ നിന്നെ ചുറ്റിലും തേടി കൊണ്ടിരുന്നു . എനിക്ക് നിന്നോട് തോന്നിയ സ്നേഹം ഒരു സുപ്രഭാതത്തില്‍ വെറുതെ തോന്നിയതല്ല...വര്‍ഷങ്ങള്‍ കാത്തുവെച്ചു പകര്‍ന്നു നല്‍കിയ ഒന്നാണ്...എന്നെക്കാള്‍ സ്നേഹം നല്കാന്‍ മറ്റൊരാള്‍ വന്നാല്‍....ഞാന്‍ നിന്നെ വിട്ടു കൊടുത്തേക്കാം...പക്ഷെ നീയെന്നും എന്റെ സ്വന്തമായിരിക്കും രാധക്ക്   കണ്ണന്‍ എന്ന പോലെ ....സ്നേഹപക്ഷിയെ പറ്റി പറഞ്ഞു വന്നപ്പോള്‍ പറഞ്ഞത് മുഴുവന്‍ നിന്നെ പറ്റി  മാത്രമായി ..അല്ലെങ്കിലും അതെ എന്ത് പറഞ്ഞാലും വന്നു നില്കുന്നത് നിന്നില്‍.

വെറുതെ ഒരു ദുഖം  അല്ലെങ്കില്‍ കാരണം അറിഞ്ഞിട്ടും  പരിഹരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല എന്നറിയാവുന്ന ദുഖം.. പഴയതൊക്കെ തപ്പി ഒരു ദിവസം. ഓര്‍ക്കരുതെന്നും  തുറക്കരുതെന്നും കരുതി ഇരുന്നവ.പക്ഷെ മാറാല മൂടിയ മനസിന്റെ ചുവരുകള്‍ ചിലപോഴൊക്കെഅത് മായിച്ചുകളയാന്‍ ശ്രേമിക്കാറുണ്ട് അപ്പോഴാണ് ഈ സങ്കടങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവുക ..നിനക്കോ .. മറ്റുള്ളവര്‍ക്കോ മനസിലാകാത്ത മനസിന്റെ ചില വിക്രിതികള്‍... കരഞ്ഞോ,പറഞ്ഞോ,എഴുതിയോ തീര്കാനാവാത്ത ചില വ്യാമോഹങ്ങളുടെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ പെട്ട് മനസ് തീര്‍ത്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ  ചാവുകടല്‍ ..ഇവിടെ മാത്രം ഞാന്‍ ഒറ്റയ്ക്ക് ആണ്. എന്റെ സ്നേഹപക്ഷി  കൂടെയില്ലാത്ത നിമിഷങ്ങള്‍... എന്റെ സ്നേഹപക്ഷിയോടു ഒരുച്ചോദ്യം എന്തിനാ, നീയെന്നെഒറ്റയ്ക്ക് ആക്കുന്നത് എന്നും നീയെന്റെ കൂടെ ആയിരുന്നുകൂടെ...ദുഖങ്ങള്‍ക്ക്‌ കൂട്ടിരിക്കാന്‍ എനിക്കിനി വയ്യ... എന്റെ സന്തോഷങ്ങള്‍ തിരിച്ചു തരിക ....