ഈ കവിത (കവിതയെന്നു പറയാന്‍ പറ്റുമോ എന്നറിയില്ല ) എട്ടു ഇയര്‍ മുന്നേ ഒരു ബുളെട്ടില്‍ പ്രസിധികരിച്ചതാണ് ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ നിര്‍ബന്ധപ്രകാരം ..
----------------------------------------
തപിക്കുന്നെന്‍ ഹൃദയം നാഥാ നിന്നെ തേടി
ഉരുകുന്നീ ഊഷര ഭുവില്‍ ഏകയായ്
ചെളികുണ്ടില്‍ വിടര്‍ന്നൊരു ചെന്താമര
മോക്ഷമില്ലാതലയുന്നു ഞാനും പ്രഭോ.
വിരിയില്ല പൂക്കളീ തളിരിടുംമുകുളത്തില്‍
വാടിപോയെരെന്‍ മോഹങ്ങള്കൊപ്പം ...
മലര്‍വാടിയില്ലാതെയീ പോയ്കയെന്തിനു
വിരിയാത്ത പൂകള്‍ എന്തിനീ ആമ്പലിന്
പിഴുതെരിയുന്നുവെന്നെ വീണ്ടുമാ ചെളിയില്‍
മോക്ഷമില്ലാത്ത യാത്രയകുന്നുവത് - പക്ഷേ
മോഹികുന്നോരോ നിമിഷവും മോക്ഷത്തിനായി
തരുമോരുനിമിഷമെങ്ങിലും എനിക്കായ് .
വസന്തവും ഗ്രീഷ്മവും വന്നതറിഞ്ഞില്ല ഞാന്‍..
തളര്‍ന്നു വീണു ആഗാതമാം ഗര്‍ത്തത്തില്‍
വല്ലികള്‍ പടരുന്നു ഞെരുകുന്നുവെന്നെ
കൂപ്പുകൈകളായ് മാറുന്നു ഞാനും ...
No comments:
Post a Comment